„Encore” to choreograficzny spektakl o miłości z wykonywaną na żywo muzyką Lucii Długoszewski – amerykańskiej kompozytorki, uczennicy Johna Cage’a i Edgara Varèse, choreografki i wynalazczyni.
„Encore” to spektakl choreograficzny o miłości z muzyką Lucii Długoszewski wykonywaną na żywo. Czym jest miłość? Miłość jest możliwością asystowania przy narodzinach świata. Jest wszechobecna. To kosmiczna, czysta siła, chemiczna grawitacja dzięki, której istnieje życie. Jest jedną z najsilniejszych motywacji. W miłości podmiot usiłuje dotknąć „bytu drugiego” – dąży do całkowitego zespolenia. Przekracza siebie samego, przekracza narcyzm, ale nigdy nie dotrze do celu. W miłości podmioty będą zawsze przeżywać różnicę i podejmować nieustające próby połączenia na poziomie metafizycznym.
“Spektakl „Encore” jest moim powrotem do sztuki kontemplacyjnej, metafizycznej. Moja refleksja zwraca się w kierunku miłości. Przyglądam się jej u podstaw, jako pierwotnej, czystej twórczej sile. Motywacje do działania mamy różne, jednakże to właśnie miłość wydaje mi się tą najbardziej budującą” – mówi Liwia Bargieł
Spektakl od lat 16.
Wystąpią:
Liwia Bargieł-Kiełbowicz – taniec
Stanisław Bulder – taniec
Zofia Dutkiewicz – flet
Martyna Kułakowska – fortepian
Olga Przybył – perkusja
Realizacja:
Choreografia: Liwia Bargieł-Kiełbowicz
Muzyka: Lucia Długoszewski
Opieka muzyczna: Lilianna Krych, Ania Karpowicz
Scenografia: Bartłomiej Kiełbowicz
Kostiumy: Karolina Bramowicz
Koordynacja produkcji: Zofia Zajkowska
Producent: Stowarzyszenie Supermarket Artystyczny
Współproducent: Przestrzeń Muzyki Współczesnej Hashtag Lab
Artyści:
Lucia Długoszewski (1925-2000) – córka polskich imigrantów, niedoszła studentka medycyny, która rzuciła wszystko, by rozwijać swoje artystyczne pasje. Studentka Edgara Varèse’a stała się jedną z najciekawszych i najbardziej zapomnianych kompozytorek szkoły nowojorskiej. Aspektem, na który najczęściej zwraca się uwagę w twórczości Długoszewski, jest brzmienie. Jej wrażliwości na dźwięk dowodzą już jej wczesne utwory, jak „Moving Space Theater Piece for Everyday Sounds”, który – zgodnie z nazwą – wykorzystywał brzmienia przedmiotów codziennego użytku. W partyturach Długoszewski zwraca uwagę cyzelowanie najdrobniejszych detali brzmieniowych. Rodzaj artykulacji i dynamiki potrafi zmieniać się co miarę, zwłaszcza w partii perkusji. Kompozytorka nakłada na siebie plany instrumentalne o różnej dynamice, tworząc unikatowe mikstury brzmieniowe. Tak duża zmienność, przy operowaniu silnymi kontrastami, może prowadzić do fragmentaryzacji utworu, jednak wspomniana już wcześniej pulsacyjność tej muzyki zapewnia odczucie continuum.
W 2020 roku warszawska kooperatywa muzyczna Hashtag Ensemble, twórcy Przestrzeni Muzyki Współczesnej Hashtag Lab, wydała monograficzny album z muzyką Lucii Długoszewski „Openings of the Eye” (wyd. DUX).
Liwia Bargieł-Kiełbowicz
Absolwentka Konserwatorium Tańca Współczesnego Trinity Laban w Londynie. Doktor sztuki w dziedzinie Sztuk Teatralnych. Wykładowczyni na Akademii Teatralnej A. Zelwerowicza w Warszawie.
Jako tancerka wystąpiła min. w spektaklach Carolin Finn, Guilherme Bothelo, Macieja Kuźmińskiego, Hygina Delimata, Mikołaja Mikołajczyka, Tomka Ciesielskiego, Uli Sickle, Elwiry Piorun, Waldemara Raźniaka.
Jest autorką choreografii do spektakli teatralnych Joanna Szalona. Królowa, Tragedia Jana X (reż. W. Raźniak), Opowiadanie Brazylijskie (reż. M. Hycnar), Demon Teatru, czyli mniejsza o to (reż. A. Domalik), Wiedźmin (reż. W. Kościelniak).
Reżyserka spektakli teatralnych: Iluminacje, Witzelsucht, Szron/Frost, Body Bank oraz wspólautorka (razem z Lilianna Krych) performatywnej interpretacji Treatise Corneliusa Cardew (zamowienie Warszawskiej Jesieni 2016). Od 2015 roku współpracuje z artystką wizualną Martą Jarnuszkiewicz, z którą stworzyła prace Nullpunkt, Pozycja początkowa – wertykalna, Tachypnoe, Projekt Anaberg. Od 2020 roku pracuje z artystą wizualnym Bartłomiejem Kiełbowiczem. Razem stworzyli cykl prac video Pandemobook, oraz performens Stretching. Od 2021 roku współpracuje z zespołem muzyki współczesnej Hashtag Ensemble.
https://www.liwiabargiel.com
Stanisław Bulder
Studiował na kierunku taniec współczesny w Opus Ballet we Florencji. Wykształcenie wyższe zdobył na warszawskiej Akademii Teatralnej im. A. Zelwerowicza. Pracował z takimi choreografami i choreografkami jak Didier Théron, Gustavo Oliveira, Anna Piotrowska, Jakub Lewandowski, Marta Ziółek, Elwira Piorun, Ferenc Fehér, Kaya Kołodziejczyk, Anna Näsström. Od 2018 roku współpracuje z warszawskim Teatrem Tańca Zawirowania w którym tańczył w ponad 10 produkcjach. Aktualnie można go także zobaczyć w spektaklach ,,Resurrection” i ,,Les Gonfles” zespołu Compagnie Didier Théron, spektaklach Artura Grabarczyka ,,de light” i ,,Niesamowicie blisko” a także w spektaklu Teatru Rozbark ,,Policzalni”. W produkcji, stworzonej dla Teatru Studio ,,Oda do Radości” w reżyserii Wojtka Ziemilskiego, pełnił funkcję asystenta reżysera a także konsultanta choreograficznego. Kształci się i rozwija swoje zainteresowania dramaturgią teatralną i teatru tańca a także możliwościami emancypacyjnej sztuki działającej na rzecz zwierząt.
Spektakl „Encore” zrealizowany został dzięki wsparciu Miasta Stołecznego Warszawy.
Przestrzeń Muzyki Współczesnej Hashtag Lab współfinansuje Miasto Stołeczne Warszawa.
Patronem medialnym Przestrzeni Muzyki Współczesnej Hashtag Lab jest POLMIC.PL.