Spektakl odbywa się w ramach Warszawskiego Tygodnia Kobiet, którego organizatorami są: Dom Spotkań z Historią, Warszawska Rada Kobiet i Miasto Stołeczne Warszawa.
Zuzia, dziesięcioletnia dziewczynka pochodzenia żydowskiego, zaczyna pisać wiersze, by po kilku latach dostąpić najpierw zaszczytu ich publikacji w szkolnej gazetce „Echa szkolne”, a następnie zdobyć wyróżnienie w konkursie poetyckim „Wiadomości Literackich”, namówiona do udziału w nim przez samego Juliana Tuwima. Od tego momentu wszystko idzie w jej życiu jak po maśle: osiemnastoletnia już Zuzanna rozpoczyna współpracę z „Wiadomościami Literackimi”, przenosi się z prowincjonalnego Równego (Wołyń) do wymarzonej Warszawy, podejmuje studia i zaczyna pisać dla „Szpilek”. Przystąpienie do legendarnych Skamandrytów oraz wydanie pierwszego (i jedynego) tomiku poezji „O centaurach”, nie tylko umacnia pozycję młodej poetki w Warszawie, ale też winduje ją na towarzyski i literacki szczyt. Świat wydaje się leżeć u jej stóp. I wtedy przychodzi wojna.
W spektaklu wykorzystano fragment filmu z Zuzanną Ginczanką z kawiarni Adria w Warszawie (1936) dzięki uprzejmości United States Holocaust Memorial Museum (gift of Juliet Brayan Archive).
Fotografie archiwalne Zuzanny Ginczanki dzięki uprzejmości Muzeum Literatury im. Adama Mickiewicza w Warszawie.
Twórcy:
Tekst: Piotr Rowicki
Reżyseria: Anna Gryszkówna
Scenografia i kostiumy: Anna-Maria Karczmarska
Muzyka: Michał Lamża
Konsultacja merytoryczna: dr Agata Araszkiewicz
Reżyseria światła: Mateusz Gierc
Inspicjent: Marcin Stalmach
Występuje: Agnieszka Przepiórska
Produkcja: Teatr Łaźnia Nowa w Krakowie, Bałtycka Agencja Artystyczna BART
Czas trwania: 70 minut